لسان الثور در گذر تاریخ علم

طب علمی است که قدمتی به اندازه عمر بشر دارد، همچنان که درد و رنج جزئی از زندگی بشر است. ایرانیان از دیر باز پیشرو درعلم و دانش و فرهنگ بوده اند. درخشش فرهیختگان ایران بر کسی پوشیده نیست و بر تارک تاریخ علم جهان خودنمایی می‌کند. طب سنتی در ایران یادگاری است که این بزرگان برای ما به ودیعه گذاشته اند. گیاه گاو زبان (Echium amoenum Fisch. et Mey) از دیر باز در ایران شناخته شده بود و ویژگیهای ریخت شناسی و درمانی این گیاه با ظرافتی خاص مانند بسیاری دیگر از گیاهان توسط اطبا ایران زمین ثبت و نگهداری شده است. در گذشته این گیاه را به عنوان مفرح و مقوی اعضای رییسه و حواس و مسهل مره السودا و صفرا و درمانی برای امراض سوداوی و سرسام و برسام می‌شناخته اند که تعدادی از این خواص طی بررسیهای آزمایشگاهی, امروزه نیز به اثبات رسیده اند. در این مطالعه سعی شده است تا با مروری بر منابع طب سنتی ایرانی در مورد این دارو گیاه و بررسی مستندات علمی اخیر در زمینه آثار درمانی این گیاه ضمن بررسی تطبیقی این موارد ارزشمندی میراث علمی گذشتگان را بر همگان اثبات گردد. که این خود می‌تواند سر آغازی بر گسترش مرزهای دانش در ایران اسلامی باشد.